Chapter 10 FBBF

-

 

Chapter 10  FBBF

 

 

Yoshabel's POV

 

 

Nandito ako ngayon sa sarili kong opisina at busy sa mga iba't-ibang mga papel na nakakalat sa akin.  HR nga diba.  I know this job, sobrang dami na dapat gawin.  Interview dito at interview doon.  Punta dito at punta doon.  Buti na lang at maaasahan tong secretary ko rin dito.

 

Naalala ko na naman ang mga nangyari sa amin kagabi.  I just can't imagine that I can do such thing.  Totoo naman at inaamin ko, na magpasahanggang ngayon sya pa rin talaga.  

Pagkatapos naming gawin yun, agad naman syang nakatulog.  Kinumutan ko lang sya ng comforter nya at umalis na ako kaagad.  Hindi rin kasi ako pwedeng magtagal doon dahil hindi pwedeng magising ang kambal ng wala ako sa tabi nila.

 

Company's annual retreat camp, manpower, training, and conventions are only a FEW that I have to finalize for this month.  

 

My secretary, Andy, opened the door to my office.

"Mam, Mr. Renz Villa, our Head Marketing Director would like to have a meeting with you today, at 9 am in the morning.  Would that be ok with you?"

 

"Wala ba akong schedule sa ganyang oras?"  I asked her.

"So far wala pa naman po".  She answered

"Ok, set me in,"  I said.

Inaayos ko na ang mga papeles para sa mga record ng employee ng kumpanya.  Kaylangan ko na rin kasing simulan ang tinatawag nilang  "Annual retreat na yun".  

Ang dami ring pakulo ng kumpanyang to ehh nuh.  Pero in fairness, sobrang galante lang nila sa mga employees nila.

I am fixing now my table because any moment, darating na rin daw yung kameeting ko sa oras na ito.

Narinig kong may kumatok sa pintuan ko sabay naman ng pagpasok ni Andy.

"Mam, Sir Renz is already outside, should I let him in?"  She asked.

"Ahh yes please, Andy, thank you"  nakangiti kong sabi.

 

Bigla naman pagpasok ng isang anghel na nakingiti sa opisina ko.  Wow lang, ang swerte ko naman dahil itong tao pa nato ang humiling na maka-meeting ako.  Ang ganda lang ng mga mata nya, singkit na may matangos na ilong.  sabay ng pagngiti nya ang pagngiti rin ng mga dimples nya sa pisngi.  Tantya ko nasa mga 6'3 ang height nito.  He's wearing silver colored Americana with white polo inside.

"Good morning Ms. Martinez" bating turan nito sabay abot ng kamay nya.

"Good morning Sir....?"  "Renz, just call me Renz," he said and  I offered my hand to him at sabay halik nya naman dito.  Wow gentleman lang ang peg.  "Have a seat, please"  I uttered to him.  

"Anything you want, coffee, tea, water, or anything?"  I offered.

"Just a cup of coffee Mam Martinez".  Sabay tawag ko sa intercom at nagpahatid ng dalawang coffee kay Andy.

"call me Yosh nalang din"  ngiti kong sabi.

"What can I do for you, Renz?"

"Ahh wala naman, I just wanted to meet the new HR head.  And the CEO didn't tell me that she is a she and a drop-dead gorgeous"  he said in a matter of factly

"Hahah, bolero lang?"  

"ikaw pa lang ang nagsabi sakin nyan, kaya hindi ako naniniwala!"  may sa pagka-ano rin pala tong taong to ehh.

"Oh no kidding Yosh" "By the way, I am the Marketing Head of this company, and usually our department are partners in every event that this company is conducting." Sabi pa nya.

"So ilang taon ka na nga pala?"  tanong nya sakin.

"23" sagot ko dito.

"Talaga? Hindi pala nagkakalayo ang mga edad natin, I'm 24 if you want to ask.  Do you have any you know" sabi nya.

Ano daw, anong "you know" sinasabi nito.

"huhh?"  Napamaang na tanong naman ako sa kanya.

"You know, are you in a relationship or what."  Pagtutuloy pa niya.

"Ahh ok!  Wala pa naman!" sabay sabi ko sa kanya.  Medyo hindi na ako komportable sa isang to.  Masyadong straight forward at mabilis lang.

Magsasalita pa sana si Renz ng biglang tumunog ang intercom ko.

"Excuse me" paalam ko sa kanya at sinagot ang tawag.

"Sorry to interrupt Mam, but the CEO would like to talk to you ASAP daw po"

Binaba ko na ang intercom ko.  Ano na naman kaya ang kaylangan nya.

"ahh Renz, sorry to say this  but I have to go, may kaylangan lang akong puntahan, alam mo na ang Kataas-taasan."  Sabay sabi ko sa kanya.

"Nahh it's ok!  Paalis na rin naman ako, anyway, san ka nga pala maglunch?  Gusto sana kita, I mean sabayan..."  sabi nya. Wow lang hah, masyadong mabilis magparamdam si Mr. Chinito, "Pwede ba? Kung wala lang sana,"  dagdag pa nya. 

"ahh hindi ko pa alam kung saan ako kakain, at kung ok lang sayo na kasabay ako, then shoot!  I'll go for it."  Sabi ko sa kanya na nagpangiti sa kanya.

Lumabas na kaming pareho.  At ako naman, eto nagtuloy-tuloy na papasok sa elevator paakyat sa opisina nya.

Lumabas na ako dito at nagtuloy tuloy na ng lakad sa hallway.  Kita ko na may makakasalubong akong tatlong empleyado. 

"Alam mo hindi ko rin maintindihan si Sir ehh, kanina lang nakangiti sya pagpasok, tapos ngayon Handsome Monster na naman sya."  Rinig kong sabi ng isa.

Seriously, BIPOLAR LANG SYA?  Sabi ko nalang sa isip.  Pero natutuwa ako kasi napalapit ulit ako sa kanya.  Totoo, nakakatakot sya.  But I have this feeling na kahit ganun man sya, hinding-hindi nya pa rin ako kayang saktan.

 

Nakarating na nga ako sa open office ni Sebastian, I opened his transparent slash glass door  at naabutan ko sya doon na nakatayo katabi ng pintuan ng amo nya na animo'y pinapakinggan ang nasa loob.  

Agad naman syang napatingin sa akin. Maya-maya lang ay nakarinig ako ng malakas na ingay na nagmumula sa loob tapos biglang may nabasag pa.  Patakbo naman akong lumapit sa pinto nito at lumapit kung saan naroroon si Sebastian.

"Anong nangyayari sa loob?" tanong ko dito.

"Kanina pa yan ganyan Maam, puro pagbabasag ang ginagawa nya tapos sisigaw."   Sabi nito

"Bakit ano bang nangyari?" pagtatakang tanong ko.

"Hindi ko rin po alam, kanina naman maayos sya, nakangiti pa nga ng pumasok, pero maya-maya bigla nalang nga sya nagbabasag ng kung ano-ano."  Turan pa nito.

Akmang bubuksan ko na sana ang pinto ng bigla nya akong pigilan.

"Teka lang po, hindi po kayo pwedeng pumasok pag ganyan ang CEO!" nag-aalala nyang sabi ng pigilan nya ako.

"Don't worry, I can manage this one" nakangiti kong sagot para lang mawala ang pag-aalala nya sakin.

Binuksan ko na ang pintuan at nagulat na lang ako sa mga nakita ko.

 

Itutuloy .......

 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

FBBF - Chapter 4

-
   Chapter 4  (FBBF) – Yoshabel's Fiance Flashback Naglalakad na siya papasok sa eskwelahan.   "Yoshabel!"  - sigaw ng dalawang babae sa likuran niya.  Agad naman siyang huminto at sinalubong ng ngiti ang dalawa.  Si Monika at Alex!  Bestfriend ko sa eskwelahan na ito. It's almost Three weeks ng magsimula ang first semester ng pasukan namin. Sabay-sabay kaming pumasok sa classroom at umupo. "Hi Yosha!  Flowers for you"  - sabi ni James sabay lapag ng isang pirasong rosas sa desk ng upuan ko. "James masyado pang maaga hah, nanliligaw ka na agad! -  usal ni Alex na parang mas kinikilig pa kaysa sa akin. "Hayaan mo na sila, malay mo makuha na nya ang matamis na oo ni Yoshabel after a year of courting her!"  pangaasar pa ni Monika at sabay natatawa. "Pwede ba, tigilan niyo nga muna ako, kayong dalawa talaga." "At ikaw naman James, diba malinaw na ang usapan natin na iba ang prayoridad ko?"  "Wala kang mapapala sakin" ...
Read more

Chapter 24 FBBF

-
  Chapter 24  FBBF -  Father AGAIN?     Jayden's  POV   Nang nasa tapat ko na sila, umupo ako para pumantay sa kanila.  Una kong hinawakan ang batang babae, nanginginig ito.  Siguro ganun nalang ang takot nito sa mga humahabol sa kanila at ng makakita ito ng baril.  Mga walang hiyang guard yun, pati anak ko sasaktan nila.   Naramdaman siguro nito ang hawak ko kaya tumingin sya sakin.  Sabi ko na ehh.  Kaya ganon na lang ang naramdaman ko nung makita ko itong batang to.   "Daddddy!"   biglang sigaw nito at yumakap sakin. Nagulat ako sa ginawa ng batang babae.  At niyakap ko na rin sya.  Oh God, bakit parang muling nabuo ang pagkatao ko.  Hindi ko napapansin na may mga luhang tumutulo na pala sakin.  Bigla itong bumitaw.   "Why are you crying?  Did I make you cry?"   sunud-sunod na tanong nito. "No! No baby.  Daddy is just happy of seeing y...
Read more

FBBF - Chapter 2

-
Third person's POV Kasalukuyang nagaayos ng gamit si Yoshabelle ng  kanyang mga anak para sa pagbalik nila sa Pilipinas.  Patayo na sya ng biglang may yumakap sa likod niya. "Mommy, is the Philippines a beautiful country?" Yosh asked. "Yes it is mahal, there's a lot of things there that I'm sure you will love," she said. "Dun ka po galing diba?  Nandon din po sila Nanay at tatay diba?  I'm excited to be there already and to see it Mommy!" – her son said joyfully. Jayden Yosh is a very sweet and happy son.   At the very young age, she  cannot imagine that he can think the way a young adult can do.  He never ask anything about his dad.   Sa  bawat pagkakataong may nakikita si Yosh na isang buong pamilya, tatahimik na lamang ito o kung di naman kaya ay aalis.   Pag sa bahay naman aysobrang sweet sweet nito.  Sa labas, hindi mo makausap o walang sino man ang nagtatangkang makipaglaro sa kanya dahil hindi naman nya pinapan...
Read more