FBBF - Chapter 1

 The story is a work of fiction. All the elements such as the names of characters, places, events, and situations are the product of the author's imagination and creativity.  All Rights Reserved.  No Copyright.

Yoshabel's POV

I'm on my way to school to fetch my children, my weekdays routine. Kahit busy pa sa trabaho, lagi kong sinisigurado na ako ang laging maghahatid at magsusundo sa kanila.

Nang lumabas na ako ng sasakyan ay biglang nahulog ang wallet ko. I was about to pick it up when something came up to my mind.

Flashback

Naglalakad ako ng mabilis para lang makahabol sa unang subject ko. Naku, baka pag-initan ako nito ng professor ko, unang araw pa naman ng klase.  Takbo na may malalaking hakbang na ang ginagawa ko para lang makahabol pa.

Ngunit sa sobrang pagmamadali  ko ay nabangga ako sa isang matigas na pader,  naglalakad na pader.  At dahil doon, ang dala-dala kong gamit ay nagkalat sa sahig.  Kamalasan talaga, kung kelan pa ko nagmamadali saka pa 'to nangyari.    

Kung anong pagkabalisa ang ginagawa ko ay sya namang hindi paggalaw ng tao saking harapan. I took in a deep breath at unti-unti ko syang tiningnan.

He has very sharp eyes with perfect curve lips.  Sobrang kinis pa ng mukha nito na ultimo kahit sobrang liit na dumi ay mahihiyang kapitan ito.  Dinako ko naman ang tingin ko sa gitnang parte nito.  He has a very sexy and masculine body wearing a black  v-neck that is perfectly fit him na katerno ng maong nitong pantalon

"Done examining my face, lady? Will you get my notebook already?" - kung kanina ay natataranta na 'ko, mas dumoble pa ngayon dahil animo parang hari ito kung makapag-utos at para bang may kapangyarihan ang bawat salit na binitawan nito.

"AH .. eh... Ahh .. EH....- ako habang kinukuha ang  kwaderno nito.

"SA SUSUNOD MATUTO KANG TUMINGIN SA DINADAANAN MO AT MAG ARAL KANG MABUTI HINDI YUNG PURO A E A E A E LANG ANG ALAM MO"  dinaig pa nito ang may gamit ng megaphone sa sinabi nya.

I was left dumbfounded and speechless.  "Weww!  What a day!"  I sighed. 

 I decided not to attend my first subject since I'm late already, It is my second year in college taking up Bachelor in Business Administration at Princetonville University. Ito ay eskwelahan ng mga sobrang mayayaman, anak ng mga multimillionaire na tao at sikat sa iba't-ibang bansa, at may mga estudyante pa na nanggaling sa ibat ibang panig na mundo.

Ang mga magulang ko ay nagtatrabaho sa pamilya ng Montereal na kung saan driver si Papa at Kusinera naman si Mama. Dahil na rin sa tagal ng serbisyo nila sa pamilyang iyon, they have decided to be my supporter and be their scholar. At iyon nga ang nangyari kung bakit ako narito sa  magarang paaralang ito.

Kinuha ko na lang ang registration card ko sa bag para tingnan kung ano at saan ang next subject ko.  I was surprised when I found out something that's not mine.

Panigurado na sa kanya ito.  She drew in a long breath and put her forehead in her palm.  Una, kailangan nyang hanapin ang lalaki.  Pangalawa, natatakot na sya sa susunod na pwedeng mangyari.

End of Flashback

Naglalakad ako papasok ng eskwelahan ng kambal ng matagpuan ang dalawang naghihintay sa fetcher's corner ng eskwelahan. Napansin ko na tahimik na nakaupo at nakayuko si Yeshabel Drew habang si Jayden Yosh naman ay nakatayo. Napansin ko rin ang dumi sa kanyang puting polo.

"I told you Drew, we don't have a dad! We don't have a dad because he's not here" tuloy-tuloy na sabi ni Yosh.

"how come we don't have him if all of our classmates have a daddy" Yeshabel said while sobbing.

Halos madurog ang puso ko habang naririnig ko ang mga pinag-uusapan nila.  This is the first time when she heard them having a conversation like this.  Patawarin n'yo ko kung bakit nagkaganito ang lahat.  Isa ito sa kinakatakutan ko na habang lumalaki sila ay hahanapin na nila ang kanilang ama.

"Because that was what Mommy said!" sigaw ni Yosh, "He left, and he will never- -

Naputol ang sana ay sasabihin ni Yosh dahil may dumaan sa harapan nila na isang kumpletong pamilya na masayang nag-uusap at nagtatawanan.  Hinabol pa nila ito ng tingin.  Kapwa walang masabi ang mga ito at nakatuon lang talaga ang atensyon nila doon.

Return" – Yosh whispered and silently sit beside Drew. 

Pinunasan ko ang luha sa aking mukha at agad ko silang nilapitan.  Tiningnan lang nila akong papalapit, sadness could be seen in their faces.  I crossed the distance between us and hug them.

Flashback

"Ahh ehh, ahh ehhhh hinanap kita sa buong eskwelahan para lang ibalik to sayo." Sobrang lakas ng kaba ko sa dibdib ng inabot ko sa kanya ang wallet.

His forehead puckered as a sign of irritation.  Afterward, he stood-up straight and closed the distance between us.  Lumapit pa sya ng sobrang lapit.

"Sabihin mo nga, isa ba to sa mga technique mo para mapansin ko ha?" he said

"Hindi! Mali- - - pagsasalita ko at naputol ng bigla niya akong hablutin at hilahin papunta sa CR ng mga babae. Bigla akong kinabahan sa mga susunod na gagawin niya. Hila-hila nya akong ipinasok sa loob at sinarado iyon. He then pushed me inside the cubicle and started to kiss me aggressively.

That's the time na mas lalo akong natakot at sinubukan ko syang itulak gamit ang buong lakas ko. Pero sadya talagang sobrang lakas nya at parang wala lang ang mga ginagawa kong pagpupumiglas.

Tuloy tuloy pa rin sya sa pag halik sa akin hanggang sa bumaba na ito sa leeg ko at unti-unti na nyang sinasakop ang aking dibdib. I could feel something hard from him in the midst of my body.  For the last time, nag-ipon ulit ako ng lakas at buong pwersa kong tinuhod ang sensitibong parte sa gitna nya.

"T*ng Ina!  Sh*t" – Halos mapasigaw ito at mamilipit sa sakit.  Iyon ang nagbigay sa akin ng pagkakataon upang tumakbo at makaalis sa lugar na iyon.

End of Flashback