Chapter 25 OPP

 

Chapter 25 - Traveling

 

 

 

 

 

"Bakit ako pa Dad?  Send King there!  Marami po akong ginagawa"  angal nya sa ama.

"Ano ba namang tanong yan?  Sino ba ang CEO ng MGC hah?"  seryosong tanong  ni Jayden dito.

Lumapit si Yosh dito.  "Dad, please naman, not now! Kayo na lang muna!" pagmamakaawa pa nya sa magulang.  

 

"Son,  ano bang meron ha?  What's new with this?  Eh diba araw-araw ka namang lumalabas ng ibang bansa?"  pagtatakang tanong sa kanya ng Ama.

 

 

"Not now Dad, marami akong ginagawa at hindi ko pa tapos ang ibang mga dapat tapusin dito!"

 

"Oh come on Son, ikaw pa ba?" nangingiting sabi nito.

 

"Ang sabihin mo ay hindi mo maiwan ang mag-ina mo" dagdag pa nito.

 

"Tssssk!" napaupo na lang ito dahil nga nililihis na naman nito ang usapan nila.

 

"Fine!  Gano ba katagal?"

 

"Close the deal as fast as you can and you can have it for three weeks."

 

"WHAAAAAAT?  THAT LONG???"  malakas na react ng binata.

 

"FOR PETE'S SAKE NAMAN DAD!  ISANG BUWAN KO PA LANG NAKAKASAMA ANG ANAK KO TAPOS MALALAYO NA AKO AGAD SA KANYA?"  dagdag pa nito.

 

"Then close the deal as fast as you can!"  Jayden tapped his back.  "O pano, I'll go ahead son"  naiwan namang problemado ang binata.  Palabas na sana ito ng sa huli ay lumingon pa si Jayden.

 

"I'm glad to see you happy son.  We have not seen you that happy before"  ngumiti ulit ito at tuluyan ng lumabas.

 

Seriously, ayaw nya munang umalis ng bansa ngayon.  Hindi nya alam ang dahilan, sadyang ayaw nya lang  talaga. 

Naupo sya sa table at nakita nya ang pictureframe na nakalagay dito.  Picture ng mag-ina nya 'yon.  Kung iisipin ay halos isang buwan na rin nyang nakakasama ang mga ito, pero bakit ba pakiramdam nya ay kahapon nya lang ito sila natagpuan at nakasama.

.......

 

 

Narinig ni Cielo na may kumatok kasunod nito ang pagpasok ng secretary nya.

"Doctora, Mrs. Montereal  is here"  kasunod nito ang mama ni Yosh.

 

Agad naman syang tumayo para salubungin ito.  Nahihiya man ay kaylangan nya itong harapin.

 

"Good morning po, Mam, ano po ang maipaglilingkod ko sa inyo?" nahihiya nyang tanong dito.  Yosh's mother is the best example of simplicity is beauty.  Hindi ito katulad ng ibang mayayaman na sobra kung makapanamit at kailangan ng mga magagarbong palamuti sa mukhat at katawan upang lumutang ang ganda.  Makikita  dito ang angking kagandahan ng Ginang na talaga namang isinisigaw  ng pananamit nito, pagngiti, pagsasalita at maging sa paglalakad.  No wonder kung bakit talaga namang artistahin din ang mga anak nito, especially si Yosh.  Ang swerte lang talaga.

 

"Stop the formality Cielo anak, just call me Mama"  iyon lang at nagtuloy-tuloy itong pumasok.

 

Mas lalo pa syang nahiya sa sinabi nito.  Awkward yun sa kanya kung tatawagin nya itong Mama, hindi pa nga sila kasal ni Yosh.  O ikakasal nga ba sila.

 

Natawa naman sya sa isiping iyon.  Sya at si Yosh, ikakasal, eh hindi nga sya nun pinapansin,  sa totoo lang ay hanggang sa kama lang talaga sya nito kaylangan.  Other than that, wala na.  Kaya napaka-imposibleng mangyari yon.

 

"Yayayain lang sana kita, let's go"  at hindi na sya hinintay nitong sumagot.  Agad na sya nitong hinila.  Sya naman dahil sa pagkabigla ay nagpatangay na lang.

 

 

Cielo's POV

 

Grabe, nakakaintimidate talaga ang aura nang mama nya.  tinitingan ko sya ngayon habang hila-hila nya pa rin ako.

"Saan po tayo pupunta?'  tanong nya habang mabilis silang naglalakad.

"Dyan lang sa resto sa baba"  tiningnan sya nito pagkatapos ay ngumiti.

Kuhang-kuha nito ang mga mata at labi ni Yosh. 

........

 

 

Nilagay na ng waiter ang mga inorder ni Mrs. Montereal sa lamesa kung saan sila nakaupo.

"Let's eat"  sabi nito habang nakangiti.  Sinimulan nya na ring galawin ang mga pagkain nya.

 

"Siguro ay nagtataka ka kung bakit kita biglang niyaya dito iha"  panimulang sabi nito sabay subo ng pagkain sa bibig.

 

"Yun nga po ang gusto ko rin malaman, kinakabahan nga po ako"  sambit nya dito at mahahalata mo ang kaba dahil sa tono ng kanyang pagsasalita.

"Gusto lang kitang pasalamatan dahil bumalik ka sa buhay ng anak ko"  napatingin naman sya dito sa huli nyang sinabi.

 

"Alam mo ba, it is very obvious to him, simula nung dumating ka sa buhay nya ngayon, bigla syang nagbago.  Ang dating laging seryoso na Yosh, parang napalitan ng ibang katauhan, bumalik ang pagiging bata nya, yun bang lumambot sya ulit.  Lumabas din ang pagiging protective nya sa isang bagay.  And that's all because of you and your son."

 

"Hindi po ata ako ang dapat nyong pasalamatan, I think, it's because of Zian, tinutulungan ko lang po silang dalawa para mabilis nilang matanggap ang isa't-isa, after that, pag okay na ang lahat.....

 

Natigilan sya sa huli nyang sinabi.  Hindi nya alam kung ano ang idudugtong nya dito.  Ayaw nyang mahiwalay sa anak.  Teka, handa nga ba sya na mawalay kay Zian.  Kakayanin nga ba nya?  Kasi panigurado na hindi na hahayaan pa ni Yosh na malayo sa kanya ang anak niya.

 

"iiwanan mo sila?"  si Mrs. Montereal na ang tumapos ng dapat ay sasabihin nya.

 

"May hihilingin sana ako sayo iha."  Yoshabel holds her hand while looking at her with sincerity.

 

"Pwede bang hintayin mo ang anak ko? "  tumingin ulit sya sa mga mata nito.

 

"Ano po ang ibig nyong sabihin"  pagtataka nyang tanong dito.

 

"My son, so far, is in denial stage.  Ayaw man nyang aminin, pero alam ko at halata sa kanya, the way he looks at you, treats you, talk to you, alam kong mahal ka nya.  Just wait for him iha, wait for him to find out and to realize na mahal na mahal ka pa rin nya"  bigla naman syang nasamhid sa sinabi ni Mrs. Montereal.  Pero pa'no kung hindi iyon mangyari, paano kung hindi naman talaga, paano kung nagkakamali lang ito bulong ng kanyang isipan.

....

 

Pagkatapos nilang kumain ay bumalik na ulit sya sa opisina nya.  Balak nyang mag-under time ngayon.  Ewan ba nya pero lately ay parang tinatamad syang magtrabaho.  Wala sa wisyo nya ngayon ang mag-isip ng mag-isip.

 

Tinawag nya ang secretary nya para mag-habilin ng iba pa nyang mga gagawin.  Eksaktong 4 pm ay paalis na sya ng building. 

 

Hindi muna sya didiretso ngayon sa kanila.  Dun sya sa bahay nila Claire at Michael.

 

.......

 

"CIELO!!!!!"  malakas na tili ni Claire dito at sinalubong sya nito ng yakap.

"Ano ba naman yan Claire, 3 linggo pa lang naman tayong hindi nagkikita ahh"  natatawa nyang sabi dito habang nakayakap sya at humalik.

Sinalubong din sya ni Michael para yakapin naman.

 

"Naku buti naman at napadalaw ka, akala ko talaga ay nakalimutan mo na kami."  Tuloy-tuloy na sabi nito.

"Hon dun muna ako sa study room"  narinig kong sabi nito kay Claire,

"Cielo, feel at home, nagpaluto na rin kami ng pagkain para dito  ka na mag-hapunan"  nginitian ako nito saka tumalikod.

"Okay girl magkwento ka na tungkol dito sa poor prince mo who turned out to be the richest prince in town"

 

Ayun kinuwento ko nga sa kanya kung paano naging iisa si Xander at si Yosh.  At kung ano nga ba ang status namin ngayon.

Natatawa na nga lang sya sa set-up namin nito ngayon ehh.  Pero sa totoo lang, kaylangan ko lang talagang makuha pabalik ang hacienda ng mama pagkatapos ay aayusin ko na ulit ang sarili ko.

"So ano na nga ang plano mo kay Zian?  Iiwan mo na lang sya dun sa ama nya?"  sunod na tanong niya.

"Hindi ko nga rin alam, ayoko namang humantong pa kaming dalawa sa korte dahil alam kong talo na agad ako, ayoko rin namang malayo pa si Zian sa Daddy nya"

"E di pakasalan mo na lang sya, magsama kayong dalawa"

"Mukhang malabong mangyari yan" malungkot kong sabi sa kanya.  Mas lumapit pa sakin ang kausap ko sa narinig nya.

"Bakit naman?" 

"Halata namang hindi ako ang papakasalan nun"  she said in a matter of factly.

"Bakit, tinanong mo na ba?"

"Ewan, ahh ehh, Claire, inaantok kasi ako, saan ba ako pwedeng matulog dito?"  tinawanan lang sya nito pagkatapos ay tumayo ito.

 

"Halika, dun ka muna sa guest room at gisingin na lang kita kapag kakain na!"  sumunod naman sya agad pagkasabi nito.

 

......

 

"Helo Ma."   Daliang salita ng binata pagkasagot ng tawag sa kabilang linya.

"O Yosh, napatawag ka baby?"  tanong ni Yoshabel dito.

"Tsssk! Stop that baby thing!"

"Baby pa rin kita kahit anong mangyari.  Anong kaylangan mo?"  - Yoshabel

 

"Kasama mo raw si Cielo kanina, hanggang ngayon kasi wala pa sya.  Saan mo ba sya dinala?" 

"What?  Eh nag-lunch lang naman kami ahh, after that, binalik ko na agad sya sa office nya."  tugon nito.

"May sinabi po ba kayo sa kanya?  Nag-under time din kasi sya kanina, hindi naman sya dumiretso dito." 

"Naku, wala naman, tinanong ko lang naman kung ano ang gagawin nya kapag tapos na ang pinag-usapan nyo tungkol sa hacienda, nalungkot ata yun!"  malungkot na sagot sa kabilang linya.

 

"WHAAAAAT?!  Bakit naman pati yun tinanong mo pa!"  halos kino-control nalang ni Yosh ang boses nya para hindi mapagtaasan ng boses ang ina.   Tumingin sya sa orasan, at eksaktong 8:30 na ng gabi.  Pero wala pa rin si Cielo.

"Aray ko hah ang lakas, sige ang mabuti pa, pahanap na natin sya sa mga security guard natin."

"That's what I'm going to do Ma, good bye, I love you"  yun lang at binabaan nya na ito ng telepono.

 

Muli syang nag-dial ng panibagong number at tinawagan nya ang kanyang assistant to contact their security department.

Isa lang ang nasa isip nito.  Paano kung iniwan na sya nito.  Paano kung iniwan na nga sila nito.  Paano kung pagtaguan na naman sya ulit nito.

Half of his mind is convincing him that she won't do that because of Zian.

Wait, si Zian.

 

Agad nyang inakyat ito at pumasok sya sa kwarto ng anak.  Pero wala ito dun.  Mabilis syang tumakbo palabas ng bahay para hanapin ito.  Hindi nya ito nakita  sa swimming pool o sa garden.  Bigla na lang syang kinabahan.

Habang papalapit sya sa gate ay may nakikita syang isang imahe na nakaupo.

Dahan dahan syang lumapit sa anak.

"Son"  mahina nyang tawag dito.

Nakita nya namang sinulyapan sya nito.  Nahabag sya dito dahil halatang kagagaling lang nito sa iyak dahil mamasa-masa pa ang mga mata nito.

"Pumasok na tayo sa loob, malalamigan ka dito at magkakasakit"  pumantay sya sa anak.

"No Daddy, I need to stay here, hindi pa po umuuwi si Mommy"  ayan na naman naiiyak na naman ang anak nya.

"Sabi nya po, hintayin ko sya kung saan nya ako iniwan Dad"

"Come on son hindi ka naman iiwan ng Mommy, uuwi din yun, busy lang sa office."  Pagsisinungaling nya kay Zian.

 

"Eh bakit ikaw po nandito na, si Mommy wala pa, di ba iisa lang naman office nyo?"  at nagsimula na namang umiyaka ang anak nya.

"Waaaaahh, Mommy!  Umuwi ka na po!  Uwaaaahh wahhhh"  naglilikha na ito ng malakas na ingay sa lugar nila dahil sa iyak nito.   Seriously, hindi nya rin alam ang gagawin kapag ganito ang anak nya.  Kung paano ito papatahanin dagdagan pa na kahit sya ay natutuliro na rin sa isiping baka tuluyan ngang umalis si Cielo.  Hindi nya kaya, hindi nya kakayanin na namang mag-isa.

 

Kinarga nya ito pagkatapos ay tumayo sya.

"Daddy, hanapin mo po ang Mommy ko!"  naiiyak na sabi ng bata.

 

"Hinahanap na sya ng Daddy anak, ginagawa ko na ang lahat, saka for sure, hindi ka non iiwan, mahal na mahal ka ng Mommy di ba?  Mahal nya tay...."      

 

Napaisip sya sa isiping pati nga rin ba sya ay mahal pa din non.