Chapter 29 OPP

 

Chapter 29 - Afraid

 

 

Nandito at kaharap ngayon ni Cielo ang mag-asawang Montereal, ang mga magulang ni Yosh.

"Please cooperate with us.  We need your help.  Gusto lang namin turuan ng  leksyon ang anak namin."  - Jayden

"Lahat po ay gagawin ko para lang kay Yosh, ano po ba ang maitutulong ko sa inyo?" – Cielo

 

"Kaylangan ka naming ilayo sa kanya.  Maybe sumosobra na sya sa'yo.  And now is the time to help him realize something that he needs to give important to.  We will send you away from him.  Dadalhin ka namin sa isang lugar na kung saan kahit na hanapin ka pa nya ay hindi ka nya makikita."

Natigilan naman si Cielo sa isiping malalayo na naman sya kay Yosh.  Ganon din ang anak nila. 

Pero kung tutuusin ay mabuti na rin iyon para lang siguro malaman nya kung importante pa nga ba sya sa binata.

 

Ngunit kung iisipin ay sa simula pa lang talaga, alam na nya kung ano nga ba ang estado nila sa isa't-isa.  "Patawad po." Mahina nyang sambit sa mga ito.

Nagtataka naman syang tinignan ng mag-asawa.

 

"Tutulungan ko po kayo sa kanya but not in this way."  Kinakabahan nyang sabi.  Ayaw man nya silang suwayin o gusto man nya na sila ay tulungan pero hindi talaga pwede.  Ayaw nya na muling maramdaman ni Yosh na iwanan ulit.  Alam nya kung bakit ito nagkakaganun, at alam nya rin na tanging sya lang ang makakatulong dito.

She knew that Yosh needs their son more than anything else, hindi man sya ang kaylangan nito, pero ang anak nya at magiging anak nya ang makakapuno ng lahat ng pagkukulang nya dito.

 

"But why?  This is for you and for him"  - Yoshabel

Tiningnan nya ang mag-asawa.  Palipat-lipat ang tingin nya dito.

"Sobra na po ang sakit na nabigay ko sa kanya"  pasimula nya.

"Ako po ang dahilan kung bakit sya ganito ngayon"  nanginginig nyang sabi.  unti-unti ay hindi na nya napigilan pang bumagsak ang mga luha nya.

"Ako po ang dahilan kung bakit sobra-sobra ang galit na itinatago nya at kinokontrol sa puso nya"  she said while her tears continue from falling.

Dahil sa sobrang panghihina na nararamdaman nya  sa mga oras na iyon ay hindi nya na napigilang mapaluhod sa harapan nila para na rin masuportahan ang sarili.

 

"Pero kung sasabihin nyo na lumayo ako sa kanya ngayon at iwan sya ay hinding-hindi ko po talaga magagawa, ayoko na po syang saktan pa.  Ayoko nang maramdaman pa nya na iniwan sya ulit ng tao na minsang nang-iwan sa kanya."

"At kahit masakit man, ay handa kong ibigay ang lahat sa kanya para lang mapaligaya sya, para lang maibalik ang dating sya, ang Xander na nakilala ko noon.  Even if it takes me a long time.  Hangga't gusto nya na nasa paligid nya lang ako gagawin ko, hanggang sa makahanap na talaga sya ng babae na kukumpleto sa kanya."  Sabi nya habang patuloy  pa rin sa pag-bagsak ang mga luha nya sa mata.

 

"Please po, hayaan nyo nang bumalik kami ng anak ko sa kanya"

"Tumayo ka na iha, alam mo, sobrang swerte ng anak ko sayo, dahil nandyan ka pa rin para sa kanya"  si Yoshabel habang hinihimas ang likod nya.

.......

 

"Tol ano ba, tama na yan, halika, iuuwi na kita sa bahay mo"  yaya ni King sa kapatid.  Kanina pa kasi ito umiinom at niyaya pa sya nito.  Pero sa sobrang dami at bilis talaga uminom ng alak nito, ngayon ay lugmok na lugmok na ito sa sobrang kalasingan.

"AYOKO PA! BAKIT AKO UUWI NG BAHAY, WALA NA NAMANG NAGHIHINTAY SHAKIN 'DON"

 

Hindi naman alam ni King kung ano nga ba ang gagawin.  Ngayon nya na lang ulit ito nakita na uminom ng sobra.  Dati kasi, nung bumalik ito sa kanila at bumalik ang ala-ala ay halos gabi-gabing laman ito ng mga bar.  Pero nagbago ito ng maaksidente ulit ang kapatid.

"Iniwan nya na naman ako 'tol.  Umalish  na naman sha!"  at muli ay lumagok ng alak.

"Malay mo naman bumalik pa di ba?"

"Hindi na babalik 'yon!  Malamang binigyan yon ng Papa ng pera para magpakalayo-layo!"

"Mahal mo pa ba sya?"  kausap ni King dito.

Bigla ay natigilan ito at uminom ulit ng alak.

"SHOBRA!  SHOBRANG MAHAL KO 'YON 'TOL, DAMN HER!  SHE DIDN'T EVEN NOTICE IT"

"Oh yun naman pala ehh!  Eh di sabihin mo sa kanya yan pag hindi ka na lasing."

 

......

 

Nagulat naman ang mga security guard ng makita nila sya  na lumabas galing sa kotse ng mga magulang ni Yosh.

6 na rin sila ng umaga pinauwi ng mga ito.  Sabi kasi nila ay hayaan nya muna na makapag-isip isip ang binata.  Hindi naman daw ito iiwan ng bunso nilang kapatid na si King.

"Masaya po kami at bumalik na kayo Mam" sabi ng matandang katiwala nila sa bahay.

"Si Yosh po ba ay tulog pa?"  tanong nya dito.

"Naku opo, nagwala po sya kagabi, at malamang ay maraming basag na bote at mga baso sa kwarto ninyo" 

 

"Sige po, favour po, pwede po bang ako muna ang mag-luto ng agahan?  Para naman hindi nya ako masigawan" nakangiti nyang sabi sa matanda.

"Sige po, kung yan ang gusto ninyo."

Si Zian naman ay mamaya pang 9 ng umaga ihahatid ng mag-asawang Montereal.  Ang sabi kasi nila ay ayusin muna namin ang nangyari kagabi.

 

Umakyat na sya at pumunta sa kwarto nila.  Pagkabukas na pagkabukas nya ng pinto ay bumungad sa kanya ang napakaruming kwarto nila.  Totoo nga na maraming mga basag na baso dito.

Agad syang kumuha ng mga panglinis para ayusin ito.

Tiningnan nya ang tao na pinakamamahal nya sa lahat.  Mahimbing itong natutulog.  Amoy na amoy nya rin ang alak sa buong kwarto.

 

Pagkatapos nyang linisin ang loob ng kwarto ay bumaba na sya at pumunta sa kusina.

....

 

Even on his dreams, he can still smell her sweet scent.  Her scent that keeps his body shaking every time that she's around.

Ayaw nyang buksan ang mga mata nya dahil baka kapag ginawa nya 'yon ay mawala ang pabango ng babae na mahalaga sa kanya.

Na kahit man lang sa panaginip nya ay maramdaman nyang malapit lang ito sa kanya at hindi sya iniwan.  Iniwan?  Umalis?  Nag-iisa sya? 

 

Dahan-dahan nyang binuksan ang mga mata.  Kahit masama ang pakiramdam nya ay kaylangan na nyang tumayo.  Hindi para pumasok sa trabaho kundi para hanapin ulit ang asawa nya.  Mali, ang magiging asawa nya pala.

 

Ang ina ng mga anak nya.

Kahit nahihilo pa at may hang-over pa ay pinilit na nyang bumangon.  Anong oras na ba?

Tumingin sya sa orasan na nasa wall and it's already 7:30.

Nagugutom na rin sya pero ramdam nya talaga ang sobrang sama ng pakiramdam.  Ito na siguro ang pinaghalong stress, alak, gutom, jetlag at walang pahinga. 

 

Pero kaylangan nya itong indahin.  Kaylangan pa nyang kausapin ang Daddy nya na ibalik ang kanyang mag-ina.

Napansin nya na malinis na ang loob ng kwarto.  Wala na ang mga kagabing pinagbabasag nya na mga baso at bote ng alak.

Kaylangan nya muna ng mainit baka sakaling gumaan ang pakiramdam nya.

Dahan-dahan ay  naglakad na sya palabas ng kwarto para dumiretso sa kusina. 

 

 

"MANANG!"  sigaw ng isang pamilyar na boses.  Bigla syang kinabahan.  Yung kaba  na para bang any moment ay makikita mo yung crush mo.

Alam nya at hindi sya pwedeng magkamali.  That voice!  That voice.  That's her voice.

Mas binilisan pa ni Yosh ang lakad nya para lang makita sya.  He wants to confirm that it's her.

 

And there he saw her.  Nakatalikod ito sa kanya.  He don't know what he's feeling right now, pero isa lang ang sigurado sya, masayang masaya sya ngayon, unti-unting namuo ang mga luha sa kanyang mga mata.  Nakaka-bakla man pero iba ang saya na nararamdaman nya ngayon na makita syang nandito ngayon sa kusina nya at ipinagluluto sya.

 

"Manang buti dumatin..... hindi na natuloy pa ni Cielo ang sasabihin nya ng makita kung sino ang tao na nakatayo ngayon sa harapan.